تصویر حرمسراها، اغلب در هاله‌ای از شایعات اغراق‌آمیز محصور است. در واقعیت، “اندرونی” در ایران پیشامدرن، حریمی مقدس و کاملاً زنانه بود؛ جهانی موازی در دل کاخ‌های پرشکوه. این فضا تنها محل سکونت زنان خانواده شاه و حرمسرا نبود، بلکه مرکز مدیریت امور داخلی، تربیت فرزندان و گاه، کانون مشاوره‌های پنهانی سیاسی بود.
زنان بانفوذ، مادران شاهزادگان، با هوشمندی از جایگاه خود برای تأثیرگذاری بر تصمیمات استفاده می‌کردند. حرمسرا آیینه‌ای از ساختار پیچیده اجتماعی بود، با سلسله مراتبی دقیق و روابطی ظریف. با ورود ایران به دوره مدرنیزاسیون، کارکرد حرمسراها به شدت کمرنگ شد و این “شهرهای درون‌شهری” سلطنتی، به بخشی اسرارآمیز از تاریخ پرپیچ‌و‌خم ایران تبدیل گشتند، نمادی از دورانی که سیاست و زندگی خصوصی در هم تنیده بود.
مستند های بیشتر را می توانید در جنرال تراول مشاهده کنید.
منبع: مورخ