پیش از مشروطه، آموزش رسمی دختران در ایران تابویی شکست‌نخوردنی بود. جرقه‌های نخست را مدارس میسیونری و تلاش‌های جسورانه‌ای مانند مدرسه دوشیزگان بی‌بی خانم استرآبادی (۱۲۸۴ شمسی) زدند؛ نخستین شعله‌های آموزش سیستماتیک دختران. پس از مشروطه، قانون معارف ۱۲۹۰ راه را گشود و مدرسه ناموس در تبریز طلایه‌دار شد. اوج گیری در دوره رضاشاه رخ داد: سازمان پرورش افکار در ۱۳۱۷ و تأسیس دانشگاه تهران دروازه‌های دانش را گشود. هرچند پس از انقلاب، تحولات فرهنگی چالش‌هایی آفرید، امروز دانشگاه‌های ایران شاهد حضور پرشکوه دختران است. این سفر صدساله، از مخفی‌کاری تا خودباوری، انقلابی خاموش در تاریخ معاصر ایران است.
مستند های بیشتر را می توانید در جنرال تراول مشاهده کنید.
منبع: مورخ