نبرد کاره در سال 53 قبل از میلاد میان سپاه روم به فرماندهی مارکوس لیسینیوس کراسوس و نیروهای اشکانی ایران به سرداری سورنا در منطقهٔ کاره (انتهای شمال سوریه کنونی) رخ داد. تاکتیک‌های نوآورانهٔ اشکانیان همچون استفاده از تیروکمان سواران سبک و سواره‌نظام سنگین، مانع پیشروی متراکم لژیون‌های رومی شد. شکست فاجعه‌بار روم، پایان جاه‌طلبی‌های شرق‌گرایانهٔ کراسوس و بازدارندگی نفوذ روم در آسیای غربی را رقم زد. پیروزی کاره به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای نظامی امپراتوری اشکانی در تاریخ باستان ثبت شد و الهام‌بخش تاکتیک‌های بعدی در نبردهای مرزی دو امپراتوری بود و مایهٔ تحسین مورخان نظامی قرار گرفت.